Power cut!

Elektriciteit is een basisbehoefte geworden, ook voor vele leisureactiviteiten. Het is iets dat voor ons in de Westerse wereld vanzelfsprekend is en we denken er verder weinig bij na. De skilift op skivakantie, verlichting tijdens een voetbalmatch, loopbanden op de fitnessclub, muziek tijdens een fuif, een koelkast voor drank, etc.
Ikzelf ben heel bewust geworden dat we over een luxe als elektriciteit kunnen beschikken, want hier in India regelt het je hele leven. Dagelijks valt de elektriciteit enkel uren uit, enkel uren in de voormiddag en enkele uren in de namiddag. Naar de fitness gaan is geen evidentie. De kans dat je tien minuten aan het lopen bent op de loopband en dat de elektriciteit dan uitvalt, is zeer reëel. Bovendien werkt de airconditioning dan ook niet meer en is het dus veel te warm om nog te sporten.
Gezellig met de vriendinnen gaan lunchen is ook altijd een avontuur op zich. Het is best om iets koud te bestellen, want anders zou het wel eens heel lang kunnen duren alvorens je je eten krijgt. Ook het koffietje achteraf moeten we vaak overslaan.
Er is niets zaliger dan na een drukke dag in de zetel neer te ploffen en te genieten van een spannende film. Maar als je op voorhand weet dat je film toch zal onderbroken worden doordat de elektriciteit uitvalt, zoek je alvast een alternatief.
Ik heb de laatste 6 maanden beseft dat elektriciteit een van de meest luxueuze dingen is die er bestaan, want het heeft vat op alles wat we doen.

Denk zelf eens na hoe jouw vrijetijdsactiviteiten zouden beïnvloed worden als je dagelijks met power cuts te maken krijgt. Welke activiteiten doe jij graag waarvoor je elektriciteit nodig hebt?

Pune Marathon

Op zondag 7 december werd in Pune de 23ste Vodafone Pune International Marathon georganiseerd. Na jaren van ervaring, zou dit evenement vlot moeten verlopen. Maar in plaats van een succes, werd het een grote ramp. Het was totale chaos. De reden hiervoor: De atleten wisten niet welke route ze moesten volgen. De eerste 27 km ging alles vlot, tot er plotseling geen duidelijke aanwijzingen meer waren. Het ergste van al was dat de officiële 'time car', de officiële route niet volgde. Als resultaat, werden er drie verschillende routes gelopen. Sommigen liepen 39 km, anderen de officiële 42 km en nog anderen 44 km. Verbazingwekkend, werden de atleten die de officiële 'time car' hadden gevolgd als enige erkend, hoewel zij een foute route hadden gelopen. De andere deelnemers werden gediskwalificeerd.

Dit incident bewijst nog maar eens hoe belangrijk het is om een goede leisuremanagers te hebben. Want het zijn de leisuremanagers die verantwoordelijk worden gehouden voor deze chaos. Er was duidelijk een groot communicatie probleem. Vervolgens werd de route ook niet op voorhand gecontroleerd door de organisatie, waardoor er dus onduidelijkheden waren in de te volgen route. Als antwoord op de vragen hoe dit kon gebeuren, zegt de organisatie: "we hebben de renners een plan gegeven, dus hoe zij de weg kwijt konden spelen, dat begrijpen wij niet...." De organisatie schuift de schuld dus in de schoenen van haar deelnemers in plaats van verantwoordelijkheid op te nemen voor haar fouten.
De vraag is nu natuurlijk hoe het verder moet met deze marathon. Deze chaotische ervaring zal zeker en vast gevolgen hebben voor de volgende marathon. De managers van de organisatie hebben het zichzelf heel moeilijk gemaakt. Zij zullen zich volgende jaar 200% moeten bewijzen om deze nederlaag recht te zetten.

City Trippen!

Vorige week ben ik er nog eens tussenuit getrokken en ben ik samen met een vriendin richting New Delhi gevlogen om Kerstinkopen te doen. Maar eerlijk gezegd, echt ontspannend was dat niet! Normaal gezien tel ik af om op het vliegtuig te stappen en ben ik opgewonden om te vertrekken. Deze keer was het de omgekeerde wereld. De reden hiervoor waren de aanslagen in Mumbai, nu bijna tien dagen geleden. Aangezien wij op 100 km van Mumbai city wonen, was het echt wel schrikken! Nog nooit hadden we dergelijke terroristische aanslagen van zó dichtbij meegemaakt. Dit was dan ook de reden dat ik ongeloofelijk zenuwachtig was om op het vliegtuig te stappen om te genieten van mijn korte uitstap. Bovendien konden we de typische toeristische attracties niet bezoeken omdat de terreurdreiging te groot was.
Een nieuwe stad ontdekken is, onder normale omstandigheden, 100% genieten! Maar het vliegtuig nemen om te genieten van een goede vakantie is toch niet meer zoals vroeger. Deze citytrip heeft me ongeloofelijk veel stress bezorgd, terwijl een citytrip een 'escape' zou moeten zijn, er even tussenuit.
Ik had er ook voor kunnen kiezen om mijn uitstap te annuleren en om dus thuis te blijven. Maar willen we ons leven laten beheersen door dergelijke omstandigheden? Het lijkt erop dat het toch een grote impact heeft en dat de keuze voor een vrijetijdsactiviteit beïnvloed wordt door meerdere factoren dan we zouden willen.